29 Eylül 2009 Salı

Baş Ağrısı Yalnızlığı

Çekmeye gelmiş insan çile. Var herkesin bir imtihanı. Açlık, yoksulluk, gam, keder, para pul.

Benimkisi mi baş ağrısı?


Gelince yamuluyorum resmen, ağzım dilim kayıyor, düşünceler kafamın içinde oturuyor hani sıcak ekmeğin mideye oturduğu gibi ama bazen de iyi geliyor sıcak kompres.

Bazen ama; her zaman değil zira bazen de soğuk iyi geliyor. O da bazen. O da her zaman değil. Ama her zaman ağrıyor başım.

En mutlu günlerimin katilidir. Gergin olunca ağrıması tamam da aşırı mutluluk da yaramıyor bünyeye. Çok güldük başımıza bir iş gelecek gerçekliğidir yaşadığım. Başıma hep bir şey gelir ve hep de başıma gelir ve hep tek başına çekersin. Hiçkimse anlamaz ağrını yüzüne bakınca.

Ağrıyor çok.

Gözlerim yavaş yavaş kapanıyor. Beynim kafamın içinde büyüyor. İdrak kayboluyor, görüntü bulanıklaşıyor. Işık, ses, koku her şey rahatsız ediyor.

Ağrıyor çok.

Sinirlenemiyorum, sinirlendikçe daha çok...Ağrıyor, çok.

Bazı kokular iyi geliyor nedense. Ağır olmamak şartıyla gül kokusu yoksa ağrıyor çok. Sonra, böyle şelaleli fıskıyeli yerler... Sanırım negatif iyon olayı şeyisi. Tam çıkaramadım ağrıyor çünkü. Evet!

Ağrıyor çok.

....ve en etkili ilacım...Derdi veren Allah, dermanıyla da evlendirmiş beni. Yar kokusu bire bir geliyor ağrıma. Artık ne zaman özlesem, başım mı ağrıyor?

Ağlıyor; çok! Gözlerim.

1 yorum: